De 'Decolonise The Curriculum'-beweging gaat van kracht naar kracht, in de handen van de Britse jeugd

Rochelle Meaden zit in kleermakerszit op haar slaapkamervloer in Zuid-Londen. Op 17-jarige leeftijd is ze net klaar met een dag op school, waar ze tijdens een wereldwijde pandemie leert studeren voor haar A-Levels. In haar vrije tijd maakt ze deel uit van een groeiend aantal studenten dat onvermoeibaar vecht voor het verplichte onderwijs in de Britse koloniale geschiedenis op Britse scholen.

Zoals het er nu uitziet, is het niet verplicht dat de rol van Groot-Brittannië in de kolonisatie of de trans-Atlantische slavenhandel wordt onderwezen in het Britse nationale leerplan. terwijl studenten moeten leer 'hoe het leven van mensen deze natie heeft gevormd en hoe Groot-Brittannië de wijdere wereld heeft beïnvloed en beïnvloed', het is pas in Key Stage Three dat kolonialisme (met name in de VS) wordt genoemd . De regering betoogt dat 'het aan scholen en docenten zelf is om te bepalen welke voorbeelden, onderwerpen en middelen ze moeten gebruiken om leerlingen te stimuleren en uit te dagen en belangrijke punten uit de geschiedenis weer te geven'. Anderen zouden het fel oneens zijn.

De dekolonisatie van de curriculumbeweging, zoals die bekend staat, kreeg in 2015 een impuls met de Rhodes Must Fall-campagne. Het protest betrof studenten die demonstreerden voor de verwijdering van het standbeeld van de kolonialistische Cecil Rhodes van de Universiteit van Kaapstad en inspireerde soortgelijke oproepen tot actie voor de diversificatie van het onderwijs over de hele wereld. In de kern stelt de beweging vraagtekens bij de oorsprong van historische standpunten over leerplannen, met het argument dat de meerderheid een koloniaal perspectief heeft. Het is een beweging die grotendeels wordt geleid door de jeugd van vandaag.

DANIEL LEAL-OLIVASGetty Images

Malala Yousafzai , de Parkland Shooting Survivors en Amika George zijn bekende voorbeelden van hoe studenten al lang de voorhoede vormen voor sociale verandering. Zoals Greta Thunberg eerder dit jaar zei, gedragen ambtenaren zich 'als kinderen, dus het is aan ons om de volwassenen in de kamer te zijn'.

Meer dan wie ook hebben jongeren het unieke inzicht in hoe problemen, zoals racisme en ongelijkheid, langdurige, catastrofale gevolgen hebben die veel verder reiken dan campussen, evenals oplossingen voor een betere toekomst voor iedereen. 'We zitten op de perfecte uitwisseling van woede en hoop - dat is een kracht die jonge mensen hebben en niet mogen vergeten', merkt Meaden op.

De kracht van jeugdactivisme

Afgelopen september werd Meaden mede-oprichter van Vul de lege plekken in – een campagnegroep onder leiding van studenten uit voormalige Britse koloniën, in de leeftijd van 17 tot 19, als onderdeel van de transformerende jongerenbeweging Advocacy Academy. Hun missie? Om aan te dringen op het verplichte onderwijs van de koloniale geschiedenis van Groot-Brittannië op Britse scholen.

'We kwamen bij elkaar omdat we allemaal het gevoel hadden dat er iets ontbrak en dat onze koloniale geschiedenis niet goed of helemaal niet wordt onderwezen', vertelt Meaden. Aan het begin van het jaar verspreidde de groep 5.000 nep-broadsheets in heel Londen om de verplichte leer van het Britse rijk aan te kondigen. 'We wilden een gesprek beginnen over hoe dit land eruit zou zien als we een echt eerlijk en reflecterend curriculum van ons verleden hadden', merkt ze op.

De mede-oprichters van Fill In The Blanks

Vul de lege plekken in

Maanden later, de Black Lives Matter (BLM) beweging – gelanceerd in 2013 – beleefde hernieuwde ijver na de dood van George Floyd door toedoen van de politie in de VS. Jongeren gingen de straat op en sociale media om solidariteit met BLM te tonen en het einde van institutioneel racisme te eisen. Ze leidden protesten, hielden gepassioneerde toespraken voor menigten, lanceerden verzoekschriften riepen Britse scholen op om hun leerplannen te dekoloniseren en voerden met succes campagne om de namen van scholen, geïnspireerd door slavenhandelaren, te veranderen.

We kwamen samen omdat we allemaal het gevoel hadden dat er iets ontbrak en dat onze koloniale geschiedenis

‘Studenten hebben een ongelooflijke macht over instellingen, en die moeten we kunnen benutten om verdere veranderingen door te voeren. Dit is het perfecte moment om het te doen', zegt hoogleraar geschiedenis van slavernij aan de universiteit van Bristol Olivette otele . ‘Studentenprotesten worden soms gezien als elite, maar het gaat om jongeren. Dit is wat de BLM-beweging geeft dus veel macht omdat er geen klassengrenzen zijn.’

Een verleden gedoemd om zich te herhalen

Uit de terughoudendheid van de regering om het nationale leerplan te veranderen, blijkt duidelijk dat het een probleem is om schuld toe te geven aan het koloniale verleden van Groot-Brittannië. In 2014, een YouGov-enquête ontdekte dat de meeste Britten (59 procent) denken dat het rijk iets is om trots op te zijn, in plaats van zich ervoor te schamen (19 procent). En bijna de helft van de jongeren gaf toe schaamte te voelen, in vergelijking met tweederde van de 60-plussers die zich 'meestal trots' voelen.

NurPhotoGetty Images

Deze ongelijkheid in meningen over de wandaden van Groot-Brittannië, in combinatie met de verkeerde voorstelling van zijn koloniale geschiedenis, is iets dat Meaden uit de eerste hand heeft ervaren. De tiener herinnert zich dat een leraar ooit tegen hem zei dat 'slavernij niets met ras te maken had' en dat het voor beide partijen 'gunstig' was. ‘Mijn mond werd droog. Ik was sprakeloos', vertelt ze me. ‘Als we deze geschiedenis niet onderwijzen, ontnemen we jongeren een taal die we vandaag de dag moeten begrijpen en aanpakken.’

In haar werk als hoogleraar merkt Otele op dat het uitsluiten van bepaalde delen van de geschiedenis die als 'ongemakkelijk' of 'ongemakkelijk' worden beschouwd, een vorm van vooringenomenheid is. 'Er is een scheiding van wat is, wat bekend is en wat wordt onderwezen', zegt ze over het Britse nationale curriculum. Voor sommige mensen, zegt ze, is het achterwege laten van kolonialisme in het onderwijs een vorm van hersenspoeling. 'Het is een ideologie om het land te presenteren als zegevierend en groots, maar je kunt groots zijn' en hebben een moeilijke geschiedenis, 'voegt Otele eraan toe.

Er is een scheiding van wat is, wat bekend is en wat wordt onderwezen

Maar het zijn niet alleen regeringen die niet bereid lijken de status-quo te veranderen. Eerder dit jaar werd een verzoek om vrijheid van informatie ingediend door de Voogd tot 128 Britse universiteiten ontdekten dat slechts 24 (een vijfde) zeiden dat ze toegewijd waren aan dekolonisatie van het curriculum. Voor Otele is dit een teken van ‘diepe bezorgdheid over [het Britse] koloniale verleden’. 'Vaak zeggen mensen dat ze niet racistisch zijn en geen probleem hebben met diversiteit en een multicultureel Groot-Brittannië, maar ze zullen weerstand hebben als ze begrijpen dat hun denkprocessen het resultaat zijn van wat ze hebben geleerd. Als gevolg daarvan leren ze niet om zich af te vragen wat er is gebeurd omdat het is in het verleden. Als we de geschiedenis niet ter discussie stellen, moeten we bepaalde mechanismen reproduceren die weer tot ongelijkheid leiden.'

NICHOLAS KAMGetty Images

Vanwege de beperkte benadering van het Britse verleden in het curriculum, is Meaden gedwongen zichzelf te onderwijzen over de zwarte ervaring en de zwarte geschiedenis. ‘Het is gênant dat ik meer over de koloniale geschiedenis heb geleerd uit Instagram en het boek van Renni Eddo Lodge Waarom ik niet langer met blanke mensen over ras praat , dan mijn formele opleiding’, zegt ze. Wanneer de verantwoordelijkheid bij studenten wordt gelegd om zich over hun geschiedenis te informeren, dient dit alleen maar om hen verder van elkaar te scheiden.

Misvattingen bestrijden

Zoals veel jeugdactivisten voor hen, verwarren mensen de jeugd van Fill In The Blanks-leden vaak voor onervarenheid. ‘Ze betuttelen ons soms omdat we jong zijn, terwijl onze leeftijd ons een extra vorm van expertise geeft’, zegt Meaden. 'Mensen denken vaak dat we niet de autoriteit hebben om te spreken over dekolonisatie van het curriculum, vergetend dat we vers in of net uit het curriculum zijn en niet beter zouden kunnen weten hoe het eruit ziet.'

Het is gênant dat ik meer heb geleerd over de koloniale geschiedenis van Instagram

Hoewel de beweging om het curriculum te veranderen internationale steun heeft gekregen, wordt het ook op grote schaal verkeerd begrepen in dezelfde geest als de BLM-beweging. Sinds het begin van BLM hebben de critici gesuggereerd dat de uitdrukking ervan impliceert dat zwarte levens belangrijker zijn dan andere. Evenzo hebben tegenstanders van de dekolonisatie van het curriculum gesuggereerd dat het betekent dat bepaalde witte literatuur en historische figuren uit de geschiedenis moeten worden uitgeroeid.

Hollie AdamsGetty Images

'Het gaat niet om het een versus het ander', benadrukt Otele. ‘Er zijn bepaalde canons geschreven door mensen die niet blank zijn, die Brits zijn en uit alle lagen van de bevolking. Deze studies zijn niet geïntegreerd in ons curriculum, simpelweg vanwege de veronderstelling dat je eerst bepaalde dingen moet weten voordat je naar andere gaat. Maar je kunt beide tegelijk leren.’

Een andere misvatting is dat onze koloniale geschiedenis iets is dat alleen minderheidsgroepen zouden moeten interesseren. Maar net zoals het onderwijzen van de grafische waarheden van de Holocaust verplicht is op Duitse scholen, moeten we erkennen dat we allemaal producten van ons verleden zijn. 'Het is net zo belangrijk voor de afstammelingen van de mensen die koloniseerden om meer te weten te komen over het verleden van Groot-Brittannië als voor mij als afstammeling uit Oeganda', zegt Meaden.

Te lang heeft de geschiedenis de aanwezigheid, invloed en stemmen van zwarte gemeenschappen verminderd, over het hoofd gezien en bijna uitgewist. Alleen door les te geven over de koloniale geschiedenis van Groot-Brittannië en de wandaden van de natie aan te pakken, voorkomen we dat we ze herhalen. De dood van Floyd, Breonna Taylor en Ahmaud Arbery zijn treffende herinneringen aan de gevaren van het toestaan ​​dat racistische ideologieën de samenleving doordringen. Meer dan ooit vereist onderwijs zelfinzicht, niet zelfverheerlijking.

African Europeans: An Untold History van Olivette Otele is te koop bij Amazone op 22 oktober.

Vind je dit artikel leuk? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief om meer van dit soort artikelen rechtstreeks in je inbox te krijgen.

Behoefte aan meer inspiratie, doordachte journalistiek en beautytips voor thuis? Abonneer u vandaag nog op het gedrukte tijdschrift van ELLE! ABONNEER HIER

gerelateerde verhalen