De kracht van journaling: vier auteurs over hun ervaring met Meghan Markle's favoriete schrijfhobby
Er zijn twee soorten mensen in het leven... degenen die... een dagboek bijhouden , en degenen die dat niet doen. Terwijl de laatsten hun tijdschriften misschien afschrijven als waardeloos en genotzuchtig, vertrouwen de eerste erop dat ze hun gedachten ordenen en hun geestelijke gezondheid in de gaten houden.
Op een gegeven moment, actrice Emma Watson hield niet één, maar tien persoonlijke dagboeken bij om 'zichzelf uit te vinden'. 'Ik houd een droomdagboek bij, een yogadagboek, ik houd dagboeken bij van mensen die ik heb ontmoet en dingen die ze tegen me hebben gezegd, advies dat ze me hebben gegeven. Ik houd een acteerdagboek bij. Ik bewaar collageboeken... Het stelt me in staat om dingen uit mijn hoofd te krijgen en ze op een veilige manier uit te werken', vertelde ze. rookie 'S Tavi Gavinson.
Hoewel 10 dagboeken misschien een hoop hard werk lijken, kiezen steeds meer mensen ervoor om hun gedachten offline bij te houden en erkennen ze de voordelen hiervan.
Oprah Winfrey begon 16 jaar geleden met een dankbaarheidsdagboek (schrijf vijf dingen op waar ze elke dag dankbaar voor was) en zei: 'Het is het allerbelangrijkste dat ik geloof dat ik ooit heb gedaan.' Voor Tina Brown, die publiceerde De Vanity Fair Diaries een paar jaar geleden is het schrijven van een dagboek haar ‘ziel die in gesprek is met zichzelf’.
Tijdens haar optreden op de podcast Tienertherapie , ter ere van World Mental Health Day in oktober, opende Meghan Markle over het gebruik van dagboeken als een manier om een positieve kijk op het leven te behouden.
Jack JeffriesGetty Images ‘Ik denk dat journaling is een heel krachtig ding,’ onthulde ze. 'Het stelt me in staat om na te denken over waar ik vandaan kom en dat brengt veel perspectief met zich mee.'
De tijd nemen om te schrijven, in wezen voor jezelf, is de hoeksteen van veel psychologische benaderingen van zelfzorg. In haar bestseller De weg van de kunstenaar , dat voor het eerst werd gepubliceerd in 1992 en momenteel weer opduikt in creatieve kringen in New York en LA, moedigt auteur Julie Cameron lezers aan om elke ochtend drie pagina's vrijuit te schrijven om mentale mist te ontstoppen.
Experts zeggen ook dat de genezing verder gaat dan de fysieke handeling zelf. 'Door over onze gedachten en gevoelens te schrijven, wordt een deel van de hersenen geactiveerd dat de rechter prefrontale cortex wordt genoemd, en zodra dit gebied is geactiveerd, wordt een primitiever deel van de hersenen dat verband houdt met sterke emoties en beelden, ontspannen', legt psychotherapeut Maud Purcell uit.
We spraken met vier auteurs over hun relatie met het schrijven van dagboeken en hoe dit hun leven heeft gevormd:
DOLLY ALDERTON, AUTEUR
Ik heb een intrinsieke impuls om te documenteren sinds ik vier jaar oud was. Het was niet emotioneel om mee te beginnen, alleen lijstjes van wat ik had gegeten en de dieren die ik op Hackney City Farm had gezien.
Toen ik 16 was, ontdekte ik op tragische wijze blogspot.com en 'workshopte' ik mijn schrijfstem, waarbij ik verschillende hoeden uitprobeerde (Carrie Bradshaw, snijdende politieke commentator) terwijl ik ook privénotitieboekjes bleef houden.
Als iemand die een hekel had aan het gebrek aan autonomie in de adolescentie, vertegenwoordigden mijn notitieboekjes een volwassen ruimte die helemaal van mij was. Alles over mij en wat ik wilde zijn stond op die pagina's.
Toen mijn eerste grote verliefdheid me vertelde dat hij van me hield, legde ik letterlijk op wat hij zei. Het was niet om sappig te lezen, het was omdat alles opschrijven de enige manier was om het moment te verwerken.
JGI/Jamie Grill /Blend-afbeeldingenGetty Images Toen ik in de twintig was, voordat ik alleen naar mijn huidige flat verhuisde en als mijn huisgenoten sliepen, zat ik voor mijn laptop met een sigaret en schreef ik over wat me bezighield terwijl ik naar John Martin-platen luisterde. Het was een heilige tijd en ik herinner me dat ik dacht dat ik die relatie met mezelf nooit wilde verliezen.
Nu neem ik alles op, van dialogen die ik hoor tot dingen die ik voel en interessante personages die ik ontmoet. Het is geen dagelijkse gewoonte, maar als ik iets emotioneels meemaak, schrijf ik het altijd op.
Toen mijn eerste grote verliefdheid me vertelde dat hij van me hield, heb ik opgenomen wat hij letterlijk zei
Belangrijk is dat ik me realiseerde dat mijn notitieboekjes me helpen de seizoenen van mijn leven te begrijpen. Ik heb een enorme angst voor de dood en daar werk ik aan door uiting te geven aan en te reflecteren op het verstrijken van de tijd. Ik denk dat ik daarom zo nostalgisch ben.
In een van mijn favoriete essays, Over het bijhouden van een notitieboekje , Joan Didion vertelt dat ze een manier zijn om contact te houden met je verleden en toekomstige zelf - en dat resoneert echt met mij.
Deze inhoud wordt geïmporteerd van Instagram. Mogelijk kunt u dezelfde inhoud in een ander formaat vinden, of u kunt meer informatie vinden op hun website.Wanneer ik mijn dagboeken opnieuw bekijk, ben ik medelevend en beschermend naar 'mij' uit het verleden - vooral wanneer ze 17 is en voor het eerst seks ontdekt - maar ik ben ook opgelucht dat ik haar niet meer ben.
Ik ben meer gefascineerd door de insecten van de tijd gevangen in barnsteen: waar ik die dag heen ging, of wat ik at of droeg.
Ik heb me gerealiseerd dat mijn notitieboekjes me helpen de seizoenen van mijn leven te begrijpen
Ik merk emotionele patronen op: de 11-jarige ik en de 21-jarige ik wensten dat ze er anders uitzag, wat verontrustend is, en tot mijn vroege jaren twintig is er een thema waarbij ik probeer mannen te dwingen geïnteresseerd in mij te zijn.
Ik blijf nooit denken: 'Ik ga mijn leven veranderen' na het schrijven of lezen van mijn notitieboekjes, maar ze gebruiken om na te denken en te accepteren zoals ik ben, terwijl ik mezelf eraan herinner dat er altijd ruimte is voor persoonlijke groei, is louterend en empowerment.
Dolly's boek, Geesten komt uit op 15 oktober
AFUA HIRSCH, AUTEUR
David M. BenettGetty Images Ik ontmoette de eerste jongen die ik ooit leuk vond toen ik 12 was tijdens een familievakantie in Frankrijk; zijn naam was Xavier.
Helaas voelde hij niet hetzelfde, dus ging ik naar de plaatselijke supermarkt en kocht een bruin dik boek dat Franse kinderen gebruikten voor hun schoolagenda's.
Ik begon te schrijven over mijn onbeantwoorde liefde, waarbij ik elk bericht begon met 'Lieve Xav...' en op de eerste pagina deed ik een gelofte om elke dag in mijn dagboek te schrijven. Sindsdien heb ik mijn woord gehouden.
Zelfs vandaag begin ik elk item met 'Dear Xav', en ik waardeer mijn dagboeken met het geschenk van schrijven.
De vroege zijn de stroom van bewustzijn van een gekwelde adolescent. Ik was een melodramatische, door zichzelf geobsedeerde tiener die altijd verliefd was op iemand en alles was altijd het einde van de wereld.
Uiteindelijk heb ik mijn schriftelijke communicatieve vaardigheden verbeterd en werd ik beter in het vertellen van de dingen die ik elke dag zag, ervaarde en voelde.
Als ik vulpen op papier zet in mijn dagboek, maak ik iets dat literaire waarde heeft, ook al wil ik niet dat iemand het leest - ook ik niet. Het moeilijkste aan het schrijven van mijn boek Brit(ish) was mijn dagboeken aan het doorlezen, vooral vanwege het volume maar ook omdat het moeilijk was om mijn jongere zelf onder ogen te zien.
Uiteindelijk heb ik mijn schriftelijke communicatieve vaardigheden verbeterd en ben ik beter geworden in het vertellen van verhalen
Ik ben veel veranderd - hoewel ik dat in sommige opzichten niet ben - en ik had moeite om daarmee om te gaan. Ik ben er trots op mijn leven vast te leggen, maar ik wil die pagina's niet opnieuw beleven.
Voor mij komen de voordelen van schrijven in het heden. Net zoals het in vertrouwen nemen van iemand die je vertrouwt het gevoel kan geven dat een last is gehalveerd, zo voelt het schrijven aan 'Xav' alsof er een last is weggenomen. Het beste van alles is dat ik me geen zorgen hoef te maken over wat Xav van me denkt.
ARNELLDMarshallGetty Images Toen ik opgroeide, was ik vaak het enige zwarte meisje in mijn omgeving en ik was me ervan bewust dat ik me anders en 'anders' voelde. Ik denk dat ik daardoor iemand ben geworden die nadacht over wat anderen van me dachten, misschien te veel. Mijn dagboek werd een manier om met iets om te gaan zonder me zorgen te maken over wat anderen dachten.
Tegenwoordig is mijn dagboekschrijven meer reflectieve sociale analyse. Als journalist leg ik het verhaal achter een verhaal vast. Ik zal ook mijn gedachten opschrijven over de relaties van mensen of mijn hoop voor mijn dochter. Mijn partner grapt dat het de grootste daad van genotzucht is: 'Wie heeft er tijd om echt elke dag over zichzelf te gaan zitten schrijven?'
Dit ritueel, dat ik vlak voor het slapengaan doe, helpt me te verhelderen en te rationaliseren. Ik realiseerde me dat ik goed ben in 'schriftelijk' denken - hoewel dat ook een vloek kan zijn, omdat ik pas kan zeggen wat ik echt denk als ik het in mijn dagboek heb geschreven. Maar ik denk dat ik daardoor de kracht van het geschreven woord nog meer waardeer.
Afua's boek Brit(ish): Over ras, identiteit en erbij horen is nu uit
TAVI GEVINSON, OPRICHTER VAN ROOKIE
Dimitrios KambourisGetty Images Ik weet niet waarom mensen denken dat je een dagboek bijhoudt als je een tiener bent om vast te stellen wie je bent, en dan heb je het niet meer nodig - dat is zo niet waar.
Ik heb een brandwerende kluis gevuld met 80 tijdschriften. Ik geef minder om dingen onthouden; het is meer om geestelijke gezondheidsredenen, zoals mezelf onder controle houden en mezelf vertellen dat ik in orde ben. Elke keer dat ik in paniek raak, kan ik mezelf opschrijven naar een plaats van gezond verstand. Het is een superkracht.
Het begon op school toen ik las Harriet de spion en zou in een notitieboekje over mijn klasgenoten en leraren schrijven.
Op de middelbare school was ik aan het bloggen, en toen ik ongeveer 13 was, realiseerde ik me dat ik niet over dingen als jongens op mijn blog wilde schrijven, dus ik wendde me ook tot privé-dagboeken. De pagina's ping-pongden tussen het schrijven over een man die me uitlachte tijdens de gymles en wat ik zag tijdens de modeweek.
Ik heb een brandwerende kluis gevuld met 80 tijdschriften
Toen begon ik obsessief te dagboeken. Ik vond het leuk om tastbare documenten van mijn dagen te maken - ik plakte in elk artefact, zelfs een verpakking, en maakte uitgebreide tekeningen van mijn outfits.
Tavi Gevinson heeft 80 dagboeken bewaard in een kluis
Jared SiskinGetty ImagesBij elk nieuw dagboek veranderde ik het kleurenpalet van mijn kleding, de posters op mijn slaapkamermuren en de muziek waar ik naar luisterde.
Ik probeerde films van mijn leven te maken. Op dat moment was ik bezig met rookie terwijl ik op school zat, waar ik me een in een kudde schapen voelde. Ik had een plek nodig waar ik de controle voelde – een ontsnapping – en iets dat esthetisch aangenaam was, zodat de energie in het dagboek ging.
Maar toen ik naar New York verhuisde om in een toneelstuk op te treden, hield ik op met het bijhouden van een dagboek. Ik werd moe van mijn stem en probeerde het instinct om 'door' mijn dagboek te leven af te leren. Na het stuk realiseerde ik me dat als ik er geen zou houden, ik gek zou worden.
Journaling is voor mij geen creatieve uitlaatklep meer, het is waar ik aan mezelf werk. Ik moet mezelf dwingen om het te doen, maar ik heb meer het gevoel dat ik een privé-ruimte voor mezelf aan het uitsnijden ben, om mezelf te zijn.
TINA BROWN, VOORMALIGE REDACTIE VAN DE IJdelbeurs
Jemal GravinGetty Images Naarmate het leven sneller gaat, is de impuls om het te begrijpen nog groter. Het is nodig om uit de online soundbite, tweet en post te komen en echt diep in jezelf te duiken.
Mensen besteden veel tijd aan het doen alsof ze iemand anders zijn. Niemand op Facebook heeft een onaantrekkelijk kind of een mislukt verjaardagsfeestje, het is allemaal: 'We doen het geweldig!'
Hoe meer we onszelf in deze 'positieve' merken veranderen, hoe belangrijker het is om iemands geheime leven te ontdekken; iemands innerlijke gedachten en gevoelens – ik denk dat er geen betere plek is om dat te doen dan in een dagboek.
Ik begon er een te schrijven toen ik 11 was, toen ik naar de kostschool ging – ik had heimwee en het werd bevredigend. Ik merkte dat ik meer dialogen, situaties en drama opnam.
Naarmate het leven sneller gaat, is de impuls om het te begrijpen nog groter
Ik dacht altijd hongerig als ik weg was, alsof mijn dagboek gevoed moest worden met interessante nieuwe verhalen. Ik dacht niet dat ik ooit mijn dagboeken zou publiceren, maar ik dacht wel dat ik ergens materiaal voor aan het hamsteren was.
Toen ik begon met het schrijven van een memoires, vond ik het proces van het maken van een artefact van mijn hele leven niet leuk. Ik kende mijn dagboeken van het werken bij Vanity Fair [1983 tot 1992] moet interessant zijn - er was iets met de warpsnelheid en het in-de-nu-heid ervan. Het voelde authentieker en juister voor de tijd om die observaties in de onbewerkte vorm te publiceren.
Twee dingen vielen op bij het lezen ervan: mijn Engels, en hoe het sociale leven toen was. Mensen gaven diners met zwarte stropdassen bij hen thuis - je was elke avond in lange jurken.
Bij het bewerken van mijn dagboeken stelde ik mezelf drie vragen: brengt dit het verhaal van mijn leven in beweging? Is dit grappig? Geeft dit een interessant beeld van de tijd?
Ik begon te censureren en toen dacht ik: 'F*ck it - ik wil over deze dingen praten zoals ze waren.' Je gaat of eerlijk zijn, of je bent het niet.
De onderdelen over geld kregen veel feedback - mensen vonden het leuk om te lezen dat ik me niet goed betaald genoeg voelde en hoe ik de moed verzamelde om dat te veranderen. Het is interessant dat mensen liever praten over seks dan over geld.
Cavan-afbeeldingenGetty Images Als je vijf vriendinnen bij elkaar krijgt, zullen niet veel mensen zeggen wat er in hun geldleven gebeurt. Ik heb er echter geen spijt van. Ik denk graag dat ik de volgende partij help.
Een probleem dat ik gevoelig vond, was het Asperger-syndroom van mijn zoon. Hij is zich bewust van zichzelf, dus ik sprak er met hem over, maar dat verhaal delen was belangrijk omdat het misleidend zou zijn om de indruk te wekken dat mijn leven één grote sociale werveling was.
Backstage was het zeker niet glamoureus. Hoewel ik het geluk had om hulp te hebben, is een werkende moeder vermoeiend.
Een dagboek bijhouden is de oase van je innerlijke leven water geven
Ik denk dat mijn dagboek was hoe ik mijn hoofd bij elkaar hield. Het geeft de oase van je innerlijke leven water en laat je uitgehongerde ziel inspraak hebben; het is mijn ziel in gesprek met zichzelf.
Ik ben in 2000 overgestapt van een papieren agenda op mijn laptop. Tegenwoordig schrijf ik vooral 's morgens vroeg, als de wereld stil is.
Er is nog steeds iets geweldigs aan het vastleggen van de stemming waarin ik me bevind. Je vertrouwt op dingen waarvan je denkt dat ze gaan gebeuren, of ontdekt iets waarvan je denkt dat het niet belangrijk is, dat belangrijk is.
Dat is het leuke ervan: het voortdurend ontrafelen van het leven. Het is ook een goede sturing voor het maken van inhoud.
Ik was onlangs bij iets waar iemand het had over de bombardementen op Syrië, wat later misschien interessant is. Ik heb geen tijd om per se een artikel te schrijven, maar ik wil er zeker van zijn dat ik vastleg wat ik denk. Het is meer een verlangen om de wereld te beschrijven.
Ik heb het gevoel dat ik in vreemde, explosieve en moeilijk te begrijpen tijden leef, en als ik erover in mijn dagboek schrijf, word ik daar rustiger van.
Tina's boek, De Vanity Fair Diaries is nu uit in paperback
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in het oktobernummer van ELLE UK
Beste notebooks om te kopen
SMYTHSON Chelsea leren notitieboek 17x12cmSMYTHSON£ 85,00 WINKEL NU 
Bamboe notitieboek met harde kaft en tekstprintPANGAIA£ 20,00 WINKEL NU 
A5 eerste notitieboekKate Spade New York£ 20,00 WINKEL NU 
B6 Bees Pocket Notebookjoule£ 6,00 WINKEL NU 
Amazon 'Mijn persoonlijke Bullet Journal 2020'Amazon - £ 4,99
Panama Make It Happen notitieboek van structuurleerSmythson£ 50,00 WINKEL NU 
Yop & Tom notitieboek met stippen A5Yop & Tom£ 17,99 WINKEL NU 
Musea en galerijen V&A Strawberry Thief NotebookV&A - £ 8,50
Opsommingstekenplanner/gestippeld dagboekKrabbel & Punt£ 15,95 WINKEL NU 
Opsommingstekenplanner/gestippeld dagboekKrabbel & Punt£ 15,95 WINKEL NU 
Amazon Bullet JournalAmazon - £ 5,99
Amazon 2020 Dot Grid Bullet JournalAmazon - £ 4,99
Stationery Island x Shelly Kim A5 gestippeld notitieboekSTATIONAIR EILAND£ 12,99 WINKEL NU 
Inspiraties en ideeën Panama lederen notitieboekSMYTHSON£ 52,00 WINKEL NU 
Bullet Journal 'Groene Roos'Michael Fischer£ 14,12 WINKEL NU 
Opmerking Een notitieboekjeOpmerking - £ 19,00
Vind je dit artikel leuk? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief om meer van dit soort artikelen rechtstreeks in je inbox te krijgen.
Behoefte aan meer inspiratie, doordachte journalistiek en beautytips voor thuis? Abonneer u vandaag nog op het gedrukte tijdschrift van ELLE! ABONNEER HIER
gerelateerde verhalen
Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io
