It's A Sin's Lydia West: Mijn leven in cultuur

Het is een zonde is het nieuwste drama van Russell T Davies over een groep vrienden in Londen die zichzelf en hun seksualiteit onderzoeken, carrières smeden en plezier maken in de jaren tachtig tegen de achtergrond van de opkomende aids-epidemie. Het wordt nu al aangeprezen als een van de meest meeslepende, hartverscheurende en baanbrekende tv-shows van de afgelopen jaren.

Waar Poseren, huren en Philadelphia maakte de weg vrij - documenteerde de levens van de LGBTQ+-gemeenschappen in New York en andere grote Amerikaanse steden die getroffen zijn door deze verwoestende, ongeneeslijke ziekte - Het is een zonde behoort tot een beperkt aantal verhalen over de effecten van het virus op homoseksuele Britse gemeenschappen en de reactie van de samenleving.

De show begint in 1981 wanneer het gefluister van een nieuwe ziekte, die voornamelijk homo- en biseksuele mannen treft, in de VS begint op te duiken. Het eindigt een decennium later, wanneer er meer informatie over de ziekte is, maar er weinig actie is ondernomen en het stigma - in stand gehouden door homofobie - nog steeds alomtegenwoordig is.

Het verhaal is gebaseerd op Davies' ervaringen als jonge homoseksuele man in de jaren tachtig, terwijl een angstaanjagende, onbekende en gestigmatiseerde nieuwe ziekte om hem heen circuleerde. De show volgt Ritchie (Years & Years-frontman) Olly Alexander ), Roscoe (Omari Douglas), Ash (Nathaniel Curtis) en Colin (Callum Scott Howells), vier homovrienden die samenwonen boven een nachtclub in Soho met de bijnaam 'the Pink Palace' (geïnspireerd door Davies' vriendengroep die in een vergelijkbare feest plat). De fictieve personages zijn naar Londen gekomen om zich bevrijd en geaccepteerd te voelen, weg van veel van hun homofobe en onwetende achtergronden, alleen om te worden bedreigd door een virus dat niemand helemaal begrijpt.

De show vermengt zich met historische momenten zoals Margaret Thatchers uitvoering van Sectie 28, de ernstige, angstaanjagende en stigmatiserende tv-advertenties die op tv worden uitgezonden, het beperkte onderzoek en de beperkte financiering die aan aids werd toegewezen toen honderden mannen begonnen te sterven. De kern van het drama is hoe de levens van de hoofdpersonen in deze periode voor altijd zijn veranderd en welke lessen we kunnen blijven leren van hoe aids werd ervaren. Gelukkig kan de meerderheid van de mensen met hiv (de infectie die aids kan veroorzaken als ze niet wordt ontdekt en behandeld) nu net als iedereen leven dankzij medische vooruitgang, testinspanningen en een meer tolerante samenleving.

Ben BlackallKanaal 4

Een ander deel van de show dat is geïnspireerd op Davies' ervaring is via de vijfde hoofdpersoon Jill Baxter, die met haar vier beste vrienden in het 'paleis' woont. Jill is gebaseerd op een van de beste vrienden van de schrijver en wordt op het scherm tot leven gebracht door nieuwkomer Lydia West (die Davies eerder castte in zijn politieke thriller uit 2020 jaren en jaren).

Deze inhoud wordt geïmporteerd van Instagram. Mogelijk kunt u dezelfde inhoud in een ander formaat vinden, of u kunt meer informatie vinden op hun website.

Voorafgaand aan de lancering van het drama, sprak West met ons over wat ze leerde door Jill te spelen, de ontmoeting met de echt Jill en alle dingen op haar culturele radar voor ELLE VK serie Mijn leven in cultuur.

Russell vertelde me de avond voor de... Het is een zonde lees dat mijn karakter heel losjes is gebaseerd op een goede vriend van hem.

Hij zei: 'Haar naam is Jill Nalder en ze zal de rol van je moeder spelen in de show.' Ik voelde me ten eerste zo vereerd dat ik zelfs maar bij het project betrokken was. Maar ook, iemand spelen die bij mij in de kamer is en mijn moeder spelen, het is gewoon speciaal. Jill is de meest interessante vrouw. Ze heeft zoveel anekdotes over de tijd, hun vriendschapsgroep en allemaal samenleven in het Roze Paleis in het echte leven. Het echte leven Jill belichaamt alles over het personage Jill - ze is gewoon mooi en fascinerend.

Ben BlackallKanaal 4

Mijn moeder is verpleegster en werkte in de jaren '80 met aidspatiënten

Veel verpleegkundigen wilden [aids]patiënten niet zien, er was een enorme angst omdat niemand iets wist. Ze zag de achteruitgang van deze slimme jonge mannen en zei dat het een echt traumatiserende ervaring was. Ze zouden gewoon vervagen, van week tot week. Het enige wat ze zich echt herinnert is die kant ervan, alleen het enorme aantal mannen dat sterft.

Ik heb geleerd dat bondgenoten in die tijd ook veel vooroordelen hadden

En stigmatisering. Ze kwamen ook oog in oog te staan ​​met een deel van de schaamte van de ziekte. Het is een eye-opener dat ze op zo'n manier werden behandeld. Homofobie heeft zeker bijgedragen aan het stigma van aids. Er was enorme hoeveelheden homofobie.

Ja, de show komt op het juiste moment, maar er zijn grote verschillen tussen de aids-epidemie en de pandemie van het coronavirus

Het belangrijkste is de reactie en de inspanningen [om de virussen te stoppen]. Het duurde lang voordat iemand iets deed [in de jaren tachtig], omdat de meerderheid van de mensen die het vermoordde homomannen waren en de samenleving die dat niet als een probleem zag. Hun reactie was dus niet hetzelfde. Als je zelfs maar naar sommige advertenties kijkt, zoals de folder 'doe niet dood door onwetendheid', dan was het gewoon ongelooflijk, terwijl het coronavirus bij iedereen voorop staat, in termen van het krijgen van het vaccin en het beter maken van iedereen. Uiteraard ben ik hier voor, maar ik denk dat de parallellen tussen de twee zijn dat ze zich in beide wereldwijde gezondheidspandemieën voordoen. Al het andere is heel anders.

Kanaal 4

De Het is een zonde cast zijn nu mijn beste vrienden

Ik ging naar een kostuum passen en ik was aan het graven en vroeg wie iedereen speelde. Dus ik ging op Instagram, stalkte elke persoon en stuurde een bericht naar Ken Omari Daniel en ze antwoordden en we volgden elkaar min of meer. Ik heb Olly geen bericht gestuurd omdat ik dacht dat hij het niet zou zien. We hadden toen een week van soort intense repetities, waar we gewoon elke dag samen doorbrachten. Ik dacht dat we onze personages zouden bespreken, maar we hadden het eigenlijk alleen maar over onszelf en leerden elkaar als individuen kennen. Het was gewoon de beste manier om ze als mensen te leren kennen. En toen het op de eerste dag aankwam om te filmen, waren we al zo close en tijdens het filmen werden we gewoon goede vrienden. Zozeer zelfs dat ik ze als mijn beste vrienden beschouw. Ze zijn gewoon allemaal lief.

Als ik in een tijdperk zou kunnen leven, zouden het de jaren 80 zijn geweest

Ik wil dat mensen uit de show halen dat het duidelijk een vreselijke, traumatiserende tijd was om in te leven. Maar het was ook een van de leukste, vrij bevrijdende, alles van mode tot muziek tot cultuur. Ik was zo blij dat ik via mijn werk op zo'n authentieke manier in die tijd werd ondergedompeld. Ik draag nooit blush in het dagelijks leven. Maar Jill houdt enorm van blusher en de grote ogen en de make-upartiesten willen graag laagjes blush op de wangen, geen blending, gewoon een constante blozende blik en ik ben er helemaal in.

David M. BenettGetty Images

Mijn grootste fangirl-moment kwam tegen Michael Coel

Ik liep door Hackney, Ik kan je vernietigen was net naar buiten gekomen en ze liep naar me toe. Ik stopte gewoon en riep: 'MICHAELA' en ze zei gewoon 'hoi'. Ik zei: 'Het spijt me Michaela, je kent me niet, maar ik wil je gewoon bedanken voor alles wat je met Ik kan je vernietigen . Je hebt de natie veranderd en ik hou gewoon van je.' Ze was zo aardig en zei: 'Heel erg bedankt. Dat is geweldig. Ik ben zo blij.' Toen ik me omdraaide om te vertrekken, zei ze: 'Wacht, was jij niet binnen? Jaren en jaren ?' Ik dacht: 'Nee, nee, Michaela doe me dit niet aan. Dit gaat nu niet over mij.' Ze zei dat ze ervan hield. Knijp me. Michaela Coel weet wie ik ben!

Ik heb zojuist alle 94 afleveringen van Seks en de stad...

... niet wetende dat ze nu opnieuw opstarten. Ik ben zo blij, ik ben opgewonden. Met Kerstmis heb ik alle seizoenen en de twee films uitgespeeld en ik ben woedend op Carrie. Ik haat Carrie als personage, maar ik hou ook van haar. Toen ik erachter kwam [over de reboot], dacht ik: 'Oh mijn God. Ik kan geen tijd meer aan Carrie besteden, maar ik moet ook... Mijn favoriete personage is Samantha... uitputtend.

Getty ImagesHBO

Ik kan niet stoppen met schreeuwen over Bridgerton

Ik ben er dol op, het is een cultureel fenomeen en er moet verder over worden gepraat omdat het zoveel grenzen doorbreekt die zo noodzakelijk zijn.

Ik haat karaoke, maar dit zou mijn favoriete nummer zijn

Ik word echt nerveus. Ik moest een nummer kiezen, het zou een douchenummer zijn, zoals 'Power Of Love' van Celine Dion. Ik heb eigenlijk net een film gemaakt met Celine Dion [ Tekst voor jou - ook in de hoofdrol Priyanka Chopra-Jonas ] dus [mijn antwoord is] een beetje ineenkrimpen. Ik heb haar niet mogen ontmoeten, maar een hoofdrol in een film waarin ze ook speelt, is genoeg.

It's A Sin is vanaf vrijdag 22 januari wekelijks te zien op Channel 4.

Vind je dit artikel leuk? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief om meer van dit soort artikelen rechtstreeks in je inbox te krijgen.

Behoefte aan meer inspiratie, doordachte journalistiek en beautytips voor thuis? Abonneer u vandaag nog op het gedrukte tijdschrift van ELLE! ABONNEER HIER

Verwant verhaal Verwant verhaal
Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io