Van acteur tot activist: ontmoet de vrouw achter enkele van de grootste op BLM geïnspireerde protesten van de zomer
Het begon allemaal met tandpasta. In de dagen nadat George Floyd op 25 mei 2020 in Minneapolis werd vermoord, ging Imarn Ayton, een 29-jarige acteur en model uit Zuid-Londen, naar haar plaatselijke winkel om tandpasta te kopen.
Toen ze zich waagde vanuit haar huis in Peckham, waar ze haar hele leven heeft gewoond, wist ze niet dat ze op het punt stond om meegesleept te worden in haar allereerste protest dat gebeurde uit solidariteit voor Black Lives Matter (BLM) in de straten waar ze was opgegroeid, en dat het de loop van haar leven zou veranderen.
Een week later, toen BLM-gerichte protesten plaatsvonden in het hele land, zou Imarn toespraken houden naast Star Wars ’ John Boyega en Madonna en haar familie leiden door de straten van Londen, marcherend voor zwarte gelijkheid.
Dus hoe ging Imarn, een dramaleraar en afgestudeerd aan de Brit School, verder met het leiden van menigten van 20.000 protesterende mensen, die hartstochtelijk spraken over ongelijkheid en geïnstitutionaliseerd racisme, terwijl beelden van haar, gebalde vuist, megafoon in de hand, de wereld rondgingen? En waarom zou ze dan afstand nemen van de beweging waarvoor ze was begonnen te marcheren?
DE ACTIVIST
Op 31 mei 2020 vond op Trafalgar Square in Londen het eerste, grote door de BLM geïnspireerde protest plaats. Toen Imarn de organisatoren van het Peckham-protest waar ze zich een paar dagen eerder bij had aangesloten, had ontmoet, had ze over dit nog grotere protest gehoord en wilde ze zeker weten dat ze erbij was.
Ze was er niet alleen, ze besloot ook te weten te komen wie en waar de organisatoren waren: 'Ik stond op een pilaar en iedereen scandeerde de naam van George Floyd', herinnert ze zich. 'Ik was met iedereen mee aan het zingen en terwijl ik dat doe, loopt iemand door de menigte, tikt me op mijn enkel en zegt: 'Hier ga je en geef me deze megafoon.' De menigte begon zich langzaam naar Imarn te keren, die, met haar flits van peroxideblonde haar, stond een paar meter boven alle anderen.
Imarn Ayton bij een Black Lives Matter-protest in Londen
John BehetsOp dat moment klikte er iets: ‘Dit was precies wat er door mijn hoofd ging: je hebt nu twee opties – deze willekeurige vrouw heeft je een megafoon gegeven en is weggelopen. Stap je van de pilaar af, ren je achter haar aan en geef je haar de megafoon terug? Of sta je rechtop en gebruik je deze megafoon? En ik koos voor het laatste, zo simpel was het. Die ene beslissing heeft mijn leven veranderd', zegt ze, de emotie van de ervaring na vijf maanden nog steeds rauw.
Ze leidde uiteindelijk de menigte door de straten van Londen en had het gevoel dat ze deel uitmaakte van iets veel groters: 'Ik herinner me dat ik dacht... drie dagen voordat ik in mijn huis was geweest, heel eenzaam in mijn eentje kijkend naar de moord op George Floyd en dan in die depressie zitten…om van eenzaamheid te gaan naar dan staan voor 20.000 mensen is heel surrealistisch.’
Wat haar het meest opviel in de begindagen van de protesten, was hoeveel verschillende soorten mensen marcheerden om hun steun te betuigen tegen racisme en politiegeweld. ‘Het voelde alsof de hele wereld mijn familie was. Ik begrijp eenheid tussen dezelfde soorten mensen, maar als er eenheid is tussen verschillende soorten mensen, dan weet je dat je vooruitgang hebt geboekt.'
Ik ging van eenzaam in mijn huis zitten naar staan voor 20.000 mensen
Haar geïmproviseerde leiderschap die dag zou al snel meer officieel worden, aangezien ze een van de belangrijkste organisatoren van de zomerprotesten werd en haar opleiding als acteur gebruikte om voor de menigte te staan: 'Als je naar de Britse school gaat, die overwegend blank is, moet je als zwarte vrouw die is opgegroeid in de arbeidersklasse Peckham, begrijpen hoe je met verschillende soorten mensen moet praten', legt Imarn uit. 'Het is een combinatie van authentiek zijn en je cultuur vertegenwoordigen, maar dan begrijpen dat je contact moet maken met verschillende soorten mensen.'
Een van deze mensen was toevallig Madonna. 'Ik was net klaar met een toespraak en iemand voor me vraagt: 'Is dat Madonna?' En in mijn hoofd denk ik: nee, doe niet zo gek'. Ik kijk dan rond om het te vinden is Madonna.'
Imarn stelde zichzelf voor en Madonna vroeg haar haar toespraak te herhalen die draaide rond de volgende mantra: ‘Institutionalized Racism drives Poverty, Poverty drives crime en crime drives geweld’. Daarna leidde ze Madonna en haar familie op de mars en bevond ze zich op websites en voorpagina's over de hele wereld.
‘LATEN WE INSTITUTIONEEL RACISME VERBRANDEN’
'Ik ben geen onwetende zwarte vrouw... als ik zou worden beroofd, verkracht of ingebroken, zouden de eerste mensen die ik zou bellen de politie zijn. We zijn hier niet om de politie te veroordelen. We zijn hier om degenen die ons onderdrukken te veroordelen en we zijn hier om degenen die racistisch zijn te veroordelen...'
Na zes weken protesteren begon Imarn te beseffen, zoals zoveel bewegingen eerder, dat niet iedereen dezelfde idealen of dezelfde manieren had om gedeelde doelen te bereiken. Het werd haar duidelijk dat de BLM-gerichte protesten waar ze deel van uitmaakte, bestond uit mensen die verschillende ideeën hadden over verandering en hoe deze te bereiken. Sommigen geloofden in de afschaffing van grotere instellingen, zoals het afschaffen van de politie en het afbreken van historische standbeelden die verband houden met racisme. Terwijl andere facties meer bezig waren met reformatie, werkten ze samen met de regering en leiders om structuren en instellingen van binnenuit te veranderen om gelijkheid te bereiken.
Imarn begon zich ongemakkelijk te voelen over oproepen van sommige demonstranten om de boel in brand te steken; die aanpak zat haar niet lekker.
Misan Harriman 'Ik was er niet om dingen in brand te steken, ik was niet gekomen om een strafblad te krijgen... Ik was daar om uit te drukken hoe ik over ongelijkheid denk', zegt Imarn, terwijl hij uitlegt dat sommige demonstranten delen van Londen in brand wilden steken , nam ze de uitdrukking 'Laten we institutioneel racisme afbranden' als een van haar gezangen.
Na een zomer op straat te hebben doorgebracht om te protesteren, kwam dit verdeelde idee van wat te doen tot een hoogtepunt, vooral omdat zoveel mensen haar begonnen te herkennen als een gezicht van de beweging en begonnen vragend haar ronduit: ‘Wat gebeurt er daarna?’ ‘Op dit moment, nadat ik de hele protesten van juni had georganiseerd, was mijn houding altijd erg pragmatisch in vergelijking met die van anderen die meer emotioneel waren.
We zijn hier niet om de politie te veroordelen. We zijn hier om degenen die ons onderdrukken te veroordelen
'Mijn pragmatisme bracht me ertoe om me te concentreren op wet en wetgeving - als we in het VK wonen, worden we geregeerd door de wet, dan moeten we waarschijnlijk over wetten gaan praten. Als we het gaan hebben over alle zwarte mensen die zijn omgekomen bij politiegeweld, als we het gaan hebben over zwarte ongelijkheid, laten we het dan hebben over de wet, want de regering zal dat begrijpen. Boris Johnson gaat dat begrijpen. Wat hij niet gaat begrijpen is F*ck Boris. Hij zal geen contact met ons opnemen of met ons communiceren als we dat op straat blijven roepen.'
EEN SPLIT VAN BLM UK
Iets waar Imarn tot nu toe niet over heeft gesproken, is de mate waarin ze gelooft dat er een gebrek aan transparantie is geweest van de kant van BLM UK. Volgens Imarn had de coalitie, die in 2016 werd opgericht als reactie op politiegeweld, niets te maken met het organiseren van de zomerprotesten, ondanks het feit dat veel mensen dachten dat zij de belangrijkste kracht achter hen waren.
‘BLM UK had niets te maken met de protesten’, beweert ze. ‘Tot op de dag van vandaag heb ik daar nog nooit met iemand gesproken, niemand weet wie de leiding heeft.’
Een woordvoerder van BLM UK vertelde: ELLE VK dat ze ‘niet hebben opgeroepen tot de zomerprotesten vanwege zorgen over de veiligheid gezien Covid-19. We hebben samengewerkt met de organisatoren van de demonstraties om juridische en praktische ondersteuning te bieden.'
Toen Imarn zich deze zomer voor het eerst uitsprak over BLM UK – met beweringen dat ‘het abolitionisten zijn’ die ‘geloven in de verwijdering van gevangenissen, het vernietigen van het kapitalisme en het afschaffen van de politie’ – zegt ze dat ze zich vervolgens gestigmatiseerd voelde.
Imarn Ayton spreekt met John Boyega tijdens een Black Lives Matter-protest
Vlullofoto'Ik kreeg veel hitte... omdat ik wilde dat bekend werd dat al deze mensen die [meer dan] £ 1 miljoen hadden bijgedragen, hadden bijgedragen aan een organisatie die de protesten niet echt organiseerde', zegt ze.
Volgens Imarn waren mensen er niet klaar voor om iets slechts te horen zeggen over de organisatie die meer dan £ 1 miljoen aan fondsenwerving had opgehaald, omdat mensen solidariteit en steun voor zwarte gelijkheid toonden: 'Je ziet mijn gezicht dat 20.000 mensen leidt op een BLM-geïnspireerde protesteer en dan sta ik op en zeg dat het marxisten zijn, ze zijn uiterst links... de mensen waren toen nog niet klaar om te horen wat ik te zeggen had.'
De acteur beweert dat, na het organiseren van een vreedzaam protest in Hyde Park op 20 juni, waarin ze opriep tot een ontmoeting met Boris Johnson en de implementatie van recensies, waaronder de Lammy-recensie 2017 die onderzoekt naar de behandeling van zwarte, Aziatische en etnische minderheden (BAME) in het strafrechtsysteem, was ze het onderwerp van berichten op sociale media die door BLM UK aan hun 70.000 volgers werden geplaatst en kritiek hadden op het protest.
'Ze zagen dat mensen naar me luisterden en ik zei het tegenovergestelde van wat ze wilden, dus toen wilden ze me afsluiten.'
De verklaring waarnaar Imarn verwijst, zei: 'We geloven NIET in leiders en niemand van ons beweert het boegbeeld te zijn van wat bedoeld is als een inclusieve, niet-hiërarchische en basisbeweging. Zelfbenoemde leiders die met of voor politie en staat werken, zijn hier niet voor het bevorderen van de zwarte bevrijding, alleen voor opportunisme en het depolitiseren van de beweging. Let op, niet alle huidmensen zijn verwanten. [sic]' De berichten zijn sindsdien verwijderd en BLM UK weigerde commentaar te geven.
Deze inhoud wordt geïmporteerd van Twitter. Mogelijk kunt u dezelfde inhoud in een ander formaat vinden, of u kunt meer informatie vinden op hun website.Verklaring over de 'protesten' van gisteren die zijn gekaapt door reformisten. Onthoud: alle huidmensen zijn geen verwanten. #NOG NIET #Black Lives Matter ✊🏾 pic.twitter.com/djWewXx34R
— #BlackLivesMatterUK (@ukblm) 21 juni 2020
BLM UK is sindsdien geregistreerd als een gemeenschapsorganisatie onder de naam Black Liberation Movement UK. Academicus Adam Elliott Cooper vertelde onlangs aan de: Voogd dat Black Liberation Movement UK de nieuwe officiële naam van de groep was, maar zei dat het zou blijven organiseren onder de naam BLM en in samenwerking met de bredere BLM-beweging.
WAT IS HET VOLGENDE?
Facties binnen bewegingen komen in de loop van de geschiedenis veel voor. Meest recent, #Ik ook oprichter Tarana Burke sprak over hoe ver de beweging was afgedwaald van haar oorspronkelijke bedoelingen om overlevenden van seksueel geweld te ondersteunen.
Imarn schrijft de verdeeldheid die ze heeft gezien rond BLM neer op een gebrek aan eenheid: 'Eenheid is de sleutel om momentum te behouden en een solide basis te bouwen', zegt ze.
Haar activisme deze zomer heeft haar geïnspireerd om de Black Reformist Movement op te richten: ‘Focus has to be on law’, zegt ze. 'Ik had het gevoel dat er een moreel antwoord moest worden gegeven aan de overheid en zo werd de BRM geboren.'
Als er eenheid is tussen verschillende soorten mensen, dan weet je dat je vooruitgang hebt geboekt
Terwijl ze zich richt op onmiddellijke en tastbare verandering voor zwarte gelijkheid en gerechtigheid in het VK, zijn de belangrijkste doelstellingen van de beweging het bewustzijn te vergroten en het land te informeren over institutioneel racisme. Dit, zegt Imarn, zal worden gedaan door een combinatie van corporate learning en resource packs, trainingen en workshops voor loopbaanontwikkeling en door PSHE geïnstitutionaliseerde racismeworkshops op school.
'Met betrekking tot onderwijs denk ik dat de twee belangrijkste prioriteiten moeten zijn om de uitsluitingspercentages binnen scholen te verminderen, omdat we weten dat dit een van de factoren is die bijdragen aan toekomstige mescriminaliteit en bendegeweld', legt Imarn uit. ‘Ik geloof ook dat scholen kolonialisme en imperialisme moeten opnemen in de leerplan . Dit zal verder verklaren waarom Groot-Brittannië eruitziet zoals het eruit ziet en meer duidelijkheid geeft over waarom we de stigma's, stereotypen hebben die we hebben.'
Maar het belangrijkste is dat ze zegt dat het gaat om het erkennen en begrijpen hoe institutioneel racisme het onderwijssysteem beïnvloedt: 'Stereotypen, stigma's, onbewuste raciale vooroordelen en raciale vooroordelen spelen allemaal uit elkaar binnen de schoolomgeving en vormen en vormen de geest van de jongeren.'
Vind je dit artikel leuk? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief om meer van dit soort artikelen rechtstreeks in je inbox te krijgen.
Behoefte aan meer inspiratie, doordachte journalistiek? Abonneer u nu op het gedrukte tijdschrift van ELLE en betaal slechts £ 6 voor 6 nummers. ABONNEER HIER
gerelateerde verhalen
Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io
