Beste Zoloft: Ik hield van je, maar we zijn klaar

Ik lag op de grond, opgerold tot een bal, lelijk, huilend, ervan overtuigd dat het leven nooit beter zou worden. Ik was bang om mijn eigen appartement te verlaten, ervan overtuigd dat de gigantische knoop van angst die zich permanent in mijn maag had gevestigd, me permanent zou belasten en me op de grond zou houden. Elke vijf minuten of zo zou het naar de achterkant van mijn nek gaan en zich dan in mijn keel nestelen en ik zou jammeren.

Dat was twee jaar geleden. Ik voel me niet meer zo.

In 2014 schreef mijn arts me een dosis van 100 mg Zoloft eenmaal per dag voor om de symptomen van depressie en angst te verlichten, waarvan sommige genetisch waren, en waarvan sommige werden veroorzaakt door een zeer slechte baas en een vreselijke breuk. Had ik al gezegd dat ik dacht dat absoluut alles toen helemaal verschrikkelijk was? Dat dingen nooit, nooit beter zouden worden? Dat elke dag donkerder zou zijn dan de volgende, totdat uiteindelijk alles pikdonker was? Ik geloofde dat allemaal.

En toen deed ik het niet.

Langzaam maar zeker werkten de pillen hun magie en langzaam maar zeker begon ik me weer mens te voelen. Ik huilde mezelf niet meer in slaap of werd 's ochtends niet meer wakker in de overtuiging dat deze dag erger zou zijn dan de dag ervoor. Ik heb mijn ex-vriend niet gebeld en hem ervan beschuldigd mijn leven te hebben verpest of wezenloos naar mijn computer op het werk te staren om elke beslissing die ik ooit had genomen te betreuren.

Ik heb ook andere wijzigingen aangebracht. Ik ben een heel jaar gestopt met drinken. Ik begon beter te eten en te sporten, te mediteren, yoga te doen en in therapie te gaan. Toen kreeg ik de baan van mijn dromen, ontmoette mijn man en verhuisde naar Californië. Ik probeer geen advertentie te zijn voor Zoloft of zo. Ik ben niet helemaal 'ZOLOFT - Je krijgt er een man en een kleurtje van.' Maar het hielp. Het was de pleister die ik op dat moment nodig had en een brug om me van een trieste zak op de vloer van mijn appartement in Manhattan te veranderen in de vrouw die ik wilde zijn met het leven dat ik verdiende te leiden.

Ik probeer geen advertentie te zijn voor Zoloft of zo. Ik ben niet helemaal 'ZOLOFT - Je krijgt er een man en een kleurtje van.' Maar het hielp.

In juni 2015, met mijn leven op een heel goede plek, begon ik te overwegen om van de pillen af ​​te gaan. Elke keer dat ik erover nadacht, begon ik een klein gevoel van angst in mijn buik te krijgen. Dit, zo leerde ik, was normaal. De gedachte om te stoppen met medicatie die angst stopt, veroorzaakt ook angst. 'De belangrijkste problemen die ik in mijn praktijk heb gezien als vrouwen willen stoppen met hun antidepressiva zijn angst en hoop', zegt klinisch psycholoog Laurie Sanford. 'De angst komt voort uit de vraag: 'val ik terug in een put van wanhoop?' en 'is er echt iets mis met mij?' en 'zal ik een heel ander mens zijn zonder de medicatie?' Vooral vrouwen maken zich zorgen over het effect dat hun verschillende emotionele toestand zal hebben op de mensen van wie ze houden.'

Maar ik was ook opgewonden door het idee om de medicijnen op te geven. Hoewel ze veel geweldige voordelen hadden, hadden mijn pillen bijwerkingen. Ze lieten me 's nachts zo zweten dat ik' s ochtends vreemd vochtig wakker werd. Ik beloof je dat dit allerminst sexy is. Ik was wat van mijn zin in seks en mijn energie kwijt. Ik had veel meer slaap nodig dan voordat ik ze begon te nemen. Meer slaap willen was een spelbreker, want als je geen depressie en angst hebt en het leven geweldig lijkt, wil je voor alles wakker zijn.

En er was nog een reden waarom stoppen met de pillen aantrekkelijk was: ik wilde op een gegeven moment een baby krijgen met de man met wie ik op het punt stond te trouwen. We hadden de keeper nog niet getrokken, maar op een dag zouden we dat wel doen en ik wist niet zeker of ik medicijnen wilde krijgen toen ik zwanger werd. En dus met de hulp van mijn geweldige arts bouwde ik de medicatie langzaam af.

En dit is wat er gebeurde.

1. Ik heb mijn zin in seks terug.

Ik was niet een van die mensen die stopte met het houden van seks en toen ze antidepressiva gingen gebruiken. Ik vond seks nog steeds prima, ik had er alleen geen trek in. Ik genoot van alle mooie dingen over seks en ik kon de meeste tijd nog steeds orgasmen krijgen. Het verschil is nu dat ik me een seksuele superheld voel. Misschien ben ik nu een seksheld. Mijn orgasmes zijn niet alleen moeiteloos, maar ik wil het ook doen. Ik wil het veel doen, soms meerdere keren per dag - en ik ben getrouwd.

2. Ik huil veel.

Ik heb twee jaar nauwelijks gehuild. Nu huil ik om zowat alles. Laatst zat ik in een vliegtuig dat naar Kenia vloog voor mijn huwelijksreis, ik heb precies zeven keer gehuild. Twee keer tijdens het luisteren naar de originele cast-opname van Hamilton ,een keer kijken Hoe zit het met Bob ( Ja , Hoe zit het met Bob) , een keer toen de stewardess me vertelde dat ze geen ijssnacks meer hadden, en een laatste keer de zon zien opkomen boven de Rift Valley in Kenia omdat het gewoon zo verdomd mooi was. Volgens Sanford is dit een vrij veel voorkomende bijwerking van het stoppen met een pil als Zoloft.

3. Ik stopte met het rare nachtzweten.

Dit was zonder meer het grofste deel van het nemen van Zoloft. Ik zweette als een mannelijke lacrossespeler op de middelbare school terwijl ik doodstil in mijn bed lag. Ik raakte eraan gewend om wakker te worden in een plas van mijn eigen zweet. Het was beschamend en was in eerste instantie de reden dat ik celibatair was toen ik voor het eerst met de pil begon. Wie wil er midden in de nacht naar iemand toe lepelen en wegkomen met een slappe hand? Maar toen ik de pil afbouwde naar 25 mg. Ik begon weer droog wakker te worden!

4. Ik werd niet gek.

Er was een klein deel van mij dat klaar was om mijn shit te verliezen. Ik was klaar om terug te vallen op die vloer en elke ochtend tegen die knoop van angst te vechten. Ik was klaar om mijn verstand te verliezen. Het maakt niet uit hoe vaak je tegen jezelf zegt dat je je shit nu onder controle hebt, dat je jezelf nieuwe hulpmiddelen hebt gegeven om je stress, angst en depressie te beheersen - yoga, meditatie, sporten, veel dingen eten die groen zijn en felgekleurd drinken sap - geen van die dingen is een chemische stof in een kleine pil die je hersenen vertelt dat ze niet naar de kloten moeten.

Het maakt niet uit hoe vaak je tegen jezelf zegt dat je je shit nu onder controle hebt, dat je jezelf nieuwe hulpmiddelen hebt gegeven om je stress, angst en depressie te beheersen ... geen van die dingen is een chemische stof in een kleine pil die je hersenen vertelt niet te verknoeien.

Maar ik werd niet gek, zelfs niet in de buurt. Soms vergeet ik naar yoga te gaan en de vele dingen die groen zijn te eten en het felgekleurde sap te drinken, en mediteren lijkt een pijn in de kont, maar ik word nog steeds niet gek.

4. Ik verlies veel gemakkelijker mijn geduld.

Ik groeide op in het soort huishouden waar kleine ruzie de belangrijkste vorm van communicatie tussen mijn ouders was. Als iemand een leeg melkpak in de koelkast achterliet, de afstandsbediening kwijtraakte, de benzinetank vergat te vullen of een andere stomme fout maakte, verhief iemand zijn stem. Voordat ik Zoloft nam, werd ik snel boos op veel kleine dingen. Een gebroken nagel, een parkeerbon, de hond die in huis plast, kan allemaal snel escaleren tot een crisis. Het grootste deel van mijn leven ging ik ervan uit dat de meeste mensen zich het grootste deel van de tijd zo voelden. Ze hebben het gewoon afgedekt. Pas toen ik Zoloft kreeg voorgeschreven, kon ik gelukkig leven in een oase van rust, waar ik geen vecht- of vluchtmentaliteit activeerde als mijn trui kromp in de droger. Nu ik van de drug af ben, is mijn lont duidelijk weer korter. Het verschil is nu dat ik me er meer bewust van ben, waardoor ik verschillende manieren kan vinden om het te beheersen. Toch gooide ik laatst een latte uit het raam van mijn auto toen ik een parkeerkaart kreeg.

5. Ik stopte met krankzinnig verlangen naar suiker.

Ik heb geen idee waarom dit gebeurde, maar toen ik van Zoloft afging, werd ik midden in de nacht niet meer wakker om een ​​hele pot Nutella te eten.

6. Ik ben niet bang voor mijn brein.

Door de pillen voelde ik me zo veel beter dat ik er zeker van werd dat mijn hersenen heel, heel kapot moeten zijn geweest om zo goed te zijn gerepareerd. Het eerste jaar dat ik bij hen was, prees ik hun deugden aan iedereen die wilde luisteren. Sommige mensen zijn verlegen en schamen zich zelfs voor hun antidepressiva-voorschriften. Niet ik. Ik was luid en ik was trots. 'Laat me je vertellen over mijn wondermiddel,' zei ik tegen vreemden op bruiloften. Soms waren ze geïntrigeerd, blij dat iemand zo open was over zo'n soms taboe-onderwerp. Andere keren wierpen ze me een blik toe die typisch was voor mensen die op straat over Jezus schreeuwen.

Zoloft stoppen was eng. Maar het was ook bevrijdend. Ik heb niet het gevoel dat mijn brein kapot is. Integendeel, ik begrijp en waardeer de complexiteit ervan. Ik verloor mijn verstand niet toen ik stopte met het innemen van de pillen. Sommige dingen zijn anders, maar ik moet me nog in een brul kruipen en weer lelijk gaan huilen. Bovendien is het fijn om droog te zijn als ik 's ochtends wakker word.